با ظهور حقیقت، ذرات سرگردان خاک چون حلقه های زنجیر به یکدیگر متصل شدند و انسان در حجم غریبی از ابهام، در هاله ای از نور پا در هبوطی عاشقانه نهاد. این آغاز راهی بود که تجلی هستی را در بستری از نور آشکا...