نوشتن، بازتاب رویا‌ها و اهداف پنهان ماست که در تصویر روشنی از نیازمان تجلی مییابد. لحظه‌ای که ذهن جستجوگر ما با صور شناختی همگام می‌گردد، از هر نشانه به عنوان واسطه مدد می‌جوید تا آنچه باید در قالب ساده‌ترین احساس بیان شود، به صورت الفاظ و معانی قابل تعریف آشکار گردد. این در واقع، همان بازتاب تفکر ایده‌‌‌آلی است که می‌تواند از تفکر ما بستری برای تغییر بسازد.
هدفی که هر نویسنده به دنبال آن است، در واقع تصویر فراموش شده رویایی است که هر انسان امیدواری را برای یافتن حقیقت، به تجزیه و تحلیل صور شناختی سوق می‌دهد. نشانه‌هایی که در ذهن گسترش پذیر انسان موج می‌زنند، در واقع واسطه این تحول هستند. در این حالت، در مسیر تبلور افکار، آینده روشنی تجلی خواهد یافت که به صورت یک کلیت، با نگاه انسان به نویسندگی ارتباط مستقیمی دارد و می‌تواند زمینه‌ساز عمیق‌ترین تفکر وی باشد.
در اینجا به مواردی اشاره می‌کنیم که آینده نویسندگی را به تصویر می کشد.
۱) نقش خلاقیت در آینده نویسندگی چیست؟
ذهن انسان به صورت یک کلیت پیچیده، در حجم غریب یافته‌های معرفتی با هماهنگی اجزاء به تصویر روشنی از ادراک دست مییابد. این تصویر گاهی با نیازهای انسان همسو شده و در قالب رؤیاهای فراموش‌شده به حقیقت می‌پیوندد، اما آنچه در این مسیر می‌تواند به اصل تغییر و تحول اندیشه انسان منتهی گردد، بحث خلاقیت و رشد این نشانه‌هاست که در آینده نویسندگی بیشترین تاثیر را دارد. در واقع، خلاقیت در صور مختلف نمود پیدا می‌کند.
در اینجا به بیان این جلوه‌ها می‌پردازیم:
الف) معناگرایی
گرایش به بیان حقایق و معانی خاص، در واقع نشان‌دهنده هنر نویسنده است و با تجزیه صور شناختی و انتخاب زیباترین معانی نشان می‌دهد که نقش خلاقیت در آینده نویسندگی چیست؟ انتخاب درست می تواند در آئینه ذهن هر انسانی تصویر ساز باوری زیبا باشد، باوری که به انسان توانایی خلق جذاب‌ترین معانی را می بخشد تا صور ناشناخته ذهن در قالب حسی آشنا، تجلی بخش حقیقت وجودش باشد.
هر نقش که رنگ خوش برآرد ز وجود
تصویر حقیقت است زین بود و نبود
خلاق اگر شود نماید ره عشق
چون دیده برین جهان پر نقش گشود
با همین معناگرایی است که هر نویسنده‌ای به پشتوانه معانی ذهنش، تصویر روشنی از افکارش را مصور می‌نماید تا آنچه باید در قالب خلاقیت هنری به نوشته‌اش اعتبار و ارزش ببخشد، در این وادی با نمایش زیباترین تصاویر شناختی، هنرمندانه حقایق را آشکار نماید. این در واقع، بازتاب همان تفکری است که در ابتدا سبب تحریک ذهن گشته و در اندیشه ای عمیق تجلی یافته. در این حالت است که خلاقیت نویسنده بر جذابیت اثرش می‌افزاید.
ب) عدم تکرار
گاهی تصاویری که در قالب نوشتن مصور می‌گردد، بازتابی از صور شناخته شده احساسی غریب است. در این حالت، تکرار واژه‌ها و معانی ملال آور خواهد بود، اما یک ذهن خلاق همواره در جهت جذابیت بیشتر به انتخاب و پردازش واژه‌ها و معانی جدید روی می‌‌آورد پس عدم تکرار، ممیز یک نوشته جذاب از نوشته‌ای کسالت آور است و به این سؤال پاسخ می‌دهد که نقش خلاقیت در آینده نویسندگی چیست؟
جذاب شود ز بهر هر معنی ناب
هر لفظ نکو که بوده در بند نقاب
حسی که بُوَد قرین این نام نکو
در پاکی خود بُوَد چو آیینه و آب
آنچه ذهن خلاق نویسنده با گرایش به زیبایی‌های شناختی مصور می‌نماید، تصویر همان رؤیای زیبایی است که از هر تفکر، بستری برای ارائه حقایق می‌سازد. در این حالت، دیگر هیچ تصویری جز هنر پرورش و ارائه واژههای جدید نمی‌تواند این حقیقت را بر ملا سازد، بنابراین خلاقیت اثر خود به خود به نفوذ بیشتر افکار نویسنده کمک می‌کند و به هر انسان عاشق نوشتن می‌آموزد که چطور از خود و آرزوهایش بستری از حقیقت بسازد و به این باور عاشقانه معنا ببخشد.
ج) ترغیب خواننده
جلوه حقیقی نگاه انسان در قالب واژه‌ها و معانی عمیق، به زیباترین تصویر اندیشه معنا می‌بخشد. در این حالت، خلاقیت به تمام صور شناختی جهت خواهد داد و معانی واقعی حقیقت را مصور خواهد نمود تا خواننده جذب کلام نویسنده شود. به دنبال این تصویر سازی، به پاسخ این سؤال می‌توان رسید که با ترغیب خواننده، نقش خلاقیت در آینده نویسندگی چیست؟ این بازتاب همان تفکر خلاقانه ای است که به اندیشه کمال یافته انسان جهت می‌بخشد.
هر نقش که فکر می‌کشد غرق نیاز
همرنگ حقیقت است در جلوه راز
خلاق اگر بُوَد درین وادی عشق
داند که درین میان نشیب است و فراز
خلاقیتی که نویسنده در انتخاب واژه‌ها و ارائه معانی دارد، واسطه‌ای برای جذابیت و تأثیر بخشی بیشتر اثر وی خواهد بود. در این حالت، خواننده ترغیب به خواندن اثر خواهد شد؛ زیرا در آئینه‌ای که در ذهن نویسنده زیبا ترین تصاویر شناختی را مصور نموده، این حقیقت جاودان می‌ماند و هر خواننده طالب حقیقتی می‌تواند از ذوق نویسنده برای تحقق آرزوهایش بهره‌مند شود و این معنای واقعی تحول در بستر نویسندگی است.
آینده نویسندگی (بخش اول):
۲) رمز پویایی در آینده نویسندگی چیست؟
در نگاه متفکرانه انسان به زندگی، نشانه‌هایی از حقیقت موج می‌زند که گاه در قالب نوشته‌ای ارزشمند می تواند تصویرگر واقعیت‌های پنهان و آرزوهای وی باشد. این همان رمزی است که می‌تواند به باورهای انسان جهت بخشد تا تصویر واقعی همان نگاه اولیه در زیباترین و موثرترین تصویر منعکس گردد وجلوه حقیقی شناخت را آشکار سازد.
در اینجا به مواردی اشاره می‌کنیم که بیانگر رمز پویایی در آینده نویسندگی است.
الف) تولد افکار نوین
شیوه ای که هر نویسنده موفقی در ارائه مفاهیم ذهنش به کار می‌برد، در واقع تصویر هنر وی در بیان مطلب است. در همین راستا، تولد افکار نوین پاسخ این سؤال است که رمز پویایی در آینده نویسندگی چیست؟ اندیشه گسترش پذیر انسان در همین زمینه می‌تواند به نقش فراگیر ذهن معنا ببخشد و این واقعیتی است که تنها باید با انتخاب صحیح مضامین و مفاهیم قابل تفسیر به آن رسید و در این حالت است که در آینده نویسندگی، شاهد پویایی و رشد توانایی‌های نوشتاری خواهیم بود که به واقع، اصل هر تغییر و تحولی است.
پویایی فکر رمز دانایی ماست
این رمز نکو قرین بینایی ماست
هرگونه تفکری که آید در لفظ
تفسیر همان توان و برنایی ماست
اگر نویسنده از شیوه‌های مؤثر در پردازش افکارش بهره ببرد، می‌تواند درخواننده بیشترین تأثیر را بگذارد. این در واقع تولد اندیشه‌های سازنده و پویایی است که در تبلور واقعیت‌های ذهن بشر، بیشترین تأثیر را دارد و می‌تواند از ارزش‌های شناختی در مسیر بیان آرزوهای بشر بهره ببرد. با ظهور چنین افکاری است که می‌توان نشانه‌های موفقیت و پویایی نویسندگی را در آینده به وضوح ملاحظه نمود و به ارزش‌های واقعی یک تفکر ایده‌آل دست‌یافت.
ب) اشتیاق
نویسندگی، تبلور حقایق پنهانی است که ذهن را با احساس همگام می‌سازد. اشتیاق، حس پاک و رمز تغییر افکاری است که در تجلی نیاز انسان بیشترین تأثیر را دارد. در این حالت، با اشتیاق به نوشتن می‌توان به پاسخ این سؤال رسید که رمز پویایی در آینده نویسندگی چیست؟ درک بسیاری از نشانه‌های قابل شناخت در مسیر نویسندگی می‌تواند راهگشای انسان در بیان واقعیت‌های پنهانی باشد که خود به خود در تصویر واقعی نگاه انسان مصور می‌گردد. در همین راستا می‌توان آینده موفقی را برای نویسندگی طراحی نمود که منشأ و اصل آن، شوق و نیازی است که می‌تواند به باور انسان جهت بخشد.
با شوق نوشتن است هر لفظ، عیان
در معنی خود شود در اندیشه، بیان
تعبیر چنین نشانه‌ای عشق بُوَد
چون عشق نشیند اینچنین کنج زبان
اشتیاق می تواند به تمام تصاویر ذهن انسان در جهت بیان آرزو‌ها معنا ببخشد تا هر آنچه در قالب واژه‌ها و عبارت‌های ساده بیان می‌شود، بتواند واسطه تغییر و تحولی باشد که بر نوع گفتار و شیوه نوشتار هر نویسنده‌ای بیشترین تأثیر را دارد. این مطلب ارتباط مستقیمی با درک و شناخت هر فرد از خود دارد. نویسنده‌ای که خود را باور دارد، می‌تواند تصویر درستی از اندیشه اش را منعکس نماید و باورش را واسطه بیان آرزوهایش قرار دهد.
ج) برنامه‌ریزی
نویسنده باید با مقدمه‌گرایی، شوق وتلاش برای انعکاس حقایق درون به تجلی باورهای خویش بپردازد. در این حالت، بهترین روش برنامه ریزی است؛ زیرا با این روش ذهن فعال نویسنده می‌تواند با ارائه راهکارهای مناسب در زمان معین به بیان حقایق بپردازد، بنابراین با برنامه‌ریزی می‌توان به پاسخ این سؤال رسید که رمز پویایی در آینده نویسندگی چیست؟ این مؤثرترین روش موفقیت نویسنده است که به وی اجازه می‌دهد با نظم و منطق به اصول نوشتاری پایبند گشته و تصویر روشنی از آرزوهایش را مصور نماید.
چون نظم نشیند اینچنین با حکمت
پیدا شود از حضور آن هر نعمت
این حکمت خوش بود همان دانایی
در واژه و معنیش نماید رحمت
با یک برنامه دقیق می‌توان برای بیان مفاهیم و معانی قابل تعریف، واژههای مناسب را انتخاب نمود و به تصویر روشنی از باورهای شناختی دست یافت. این حقیقتی است که در پویایی نویسندگی در آینده مؤثر است و با نقش آفرینی صحیح می تواند به حسی ورای واقعیت‌ها برسد که در واقع، بازتاب ساده‌ترین افکار بشر در مسیر آرزوهاست. این حقیقت، بیانگر آینده پویایی است که همراه با ظهور نشانه‌های نیاز می‌تواند بیشترین تأثیر را بر خواننده داشته باشد و نشان‌دهنده همان واقعیت‌هایی باشد که از ابتدای نیاز انسان به نوشتن در اندیشه وی پنهان بوده است.
آینده نویسندگی (بخش دوم):
۳) تاثیر جذابیت نوشته در آینده نویسندگی چیست؟
نوشتن، بازتاب تحول عمیقی است که اندیشه در فراسوی نیاز انسان به آن دست مییابد. در واقع، آنچه در قالب نوشته عرضه می‌شود، آئینه نگاه نویسنده به دنیایی مملو از رمز و راز است که به تجلی معنا در قالب لفظ منتهی می‌گردد. جذابیتی که نویسنده می‌تواند در اثر خویش به وجود آورد، دریچه رسیدن به باوری زیبا است، باوری که نگاه جستجوگر هر خوانندهای را جذب معنای نوشته می‌سازد تا آنچه باید در مجموعه گسترده‌ای از نشانه‌های معرفت آشکار گردد، بتواند با حضور این حس زیبا به مقصد واقعی این تقلای معنوی بپیوندد.
در اینجا مواردی را بیان می‌کنیم که نشان‌دهنده تأثیر جذابیت نوشته در آینده نویسندگی است.
الف) نوگرایی
نویسنده برای تبلور احساس و اندیشه کمال‌یافته‌اش، به زیباترین تصاویر ذهن پناه می‌برد تا از طریق صور مختلف شناخت بتواند به باوری عمیق دست‌یابد. در این حالت، با رشد افکار خواننده تصویری ورای این احساس را مصور می‌سازد تا با خلق اثری جدید ذیل نوگرایی، پاسخگوی این سؤال باشد که تأثیر جذابیت نوشته در آینده نویسندگی چیست؟ این همان حقیقتی است که در مجموعه ای از افکار کمال یافته پنهان مانده و نیاز به شکوفایی دارد.
هر نقش نوی که دیده آئینه جان
باشد ز حضور عشق رسوای جهان
پیدا چو شود هزار تصویر دگر
هر واژه شود در اوج اندیشه، بیان
جذابیتی که یک نوشته و اثرهنری دارد، بسته به خلاقیت نویسنده از هر نشانه برای باورهای شناختی استفاده می‌کند و از هر واژه، تصویر روشنی از حقیقت را آشکار می‌نماید. در این حالت، می‌توان نوگرایی را بازتاب حسی غریب دانست که خود به خود در کلیت افکار پیچیده نویسنده پنهان است و می‌تواند راهگشای باوری عمیق باشد و در قالب روشن‌ترین‌احساس، با نوگرایی اثر تصویر نوینی از واقعیت‌های قابل ادراک را به نمایش بگذارد تا معنا و مفهوم مورد نظرش را در فرایند‌های ادراکی آشکار نماید.
ب) تخیل پردازی
ذهن انسان در رابطه با نشانه‌های مختلف ادراک، دائم در مسیر تصویرسازی با واژه‌ها و معانی مختلف رو به روست، اما آنچه می‌تواند در جذابیت بیشتر اثرش مؤثر باشد، معانی خیال بر انگیزی است که به صورت یک کلیت قابل تعریف می‌تواند بیانگر این حقیقت باشد که تأثیر جذابیت نوشته در آینده نویسندگی چیست؟ این مفاهیم و مضامین خیالی است که هر اثری را جذاب می نماید تا در مقابل، ذهن هر خوانندهای برای گزینش واژه‌ها و معانی خاص به تصویرسازی پناه ببرد و بتواند واقعیت‌های ادراکی را آشکار سازد.
با رمز خیال هر نشانی پیدا ست
هر نقش نکو ز این حقیقت رسواست
در اوج کمال می نشیند زیبا
هر معنی خوش که نقش آن پابرجاست
درک خواننده از تصاویر خیال برانگیز احساس، بسته به نوع بیان مطلب است. اگر نویسنده بتواند صور خیال را در بستری از حقیقت بیان کند، آنچه به‌صورت رمزگونه می‌تواند بیانگر نشانه‌های شناختی باشد، در قالب اثری خاص آشکار خواهد شد و تأثیر جذابیت نوشته را دو چندان خواهد نمود. این بازتاب همان انتخابی است که در ابتدا نویسنده می‌تواند برای رشد و شکوفایی توانایی‌هایش به آن تکیه کند و به نگاه جستجوگر حقیقت معنا ببخشد تا اصل و مبنای هر احساسی، همین تخیل گرایی و تغییر و تحول باشد.
ج) تفسیر هدف‌ها
آنچه نویسنده می‌تواند برای بیان اندوخته‌های ذهنش به آن تکیه کند، هدف نابی است که همانند با دیگر اهداف در ذهن خواننده پنهان است. در واقع، تفسیر هدف‌ها پاسخگوی این سؤال خواهد بود که تأثیر جذابیت نوشته در آینده نویسندگی چیست؟ این درواقع، نشانه تغییر و تحولی است که به واسطه هدف‌گرایی در نوع نوشته به وجود می‌‌آید و می‌تواند از خیال بستری برای تفسیر واقعیت‌های شناختی بسازد.
هر گونه هدف که بوده در فطرت ما
باشد ز چنین نشانه‌ای حکمت ما
تفسیر اگر شود هدف با دل و جان
نقشش بُوَد اینچنین به دل نعمت ما
نویسندگی بیان این واقعیت است که هر نشانه‌ای رمزی از نیازهای قابل تفسیر انسان است و برای تجلی باید از هر تصویری که ذهن خیال برانگیز نویسنده مصور می‌سازد، به باوری ورای این حس رسید تا با تفسیر هدف‌ها، هر نشانه بتواند در قالب هدفی نوین به اصل تغییر و تحول نوشته منتهی گردد. این تصویر همان رؤیایی است که در قالب واقعیت های شناختی، به هر واژه معنا می‌بخشد و از هر مضمون و معنایی به حقیقتی ناب دست مییابد.
۴) نقش امید در آینده نویسندگی چیست؟
نوع نگاه انسان به آینده می‌تواند تصویرگر حقیقتی ناب باشد، تصویری که نشان‌دهنده اندیشه و باور وی به واقعیت های شناختی است. داشتن امید به نشانه‌های رفتاری جهت می بخشد تا اصل و منشأ تغییر و تحولی باشد که در سایه اندیشه‌های پاک مصور می‌گردد. این همان باوری است که می‌تواند کلیت در هم پیچیده افکار انسان را در مسیر تحقق آرزوهایش، با صور غریب ذهن همراه سازد تا آنچه می‌تواند به این نشانه‌ها معنا ببخشد، در تجلی یک حس آشنا آشکار گردد.
امید نقش مؤثری در آینده نویسندگی دارد که در اینجا به بیان آن می پردازیم:
الف) مثبت گرایی
نگاه نویسنده به تصاویر شناختی و صور آشنای ذهن، ذیل امید با حقیقت همراه است تا آنجا که با مثبت‌گرایی از تصورات غلط و نشانه‌های غریب رها می‌شود و بهر یافتن حقیقت، ز اصول شناختی واسطه ای برای اثبات حقایق می‌سازد تا آنجا که با این مثبت‌گرایی می‌توان گفت، نقش امید در آینده نویسندگی چیست؟ با این نگاه آنچه باید در قالب تصاویر شناختی ارائه شود، هم جهت با این نشانه‌ها می تواند به واقعیت‌هایی که در اصول معرفتی بیان می‌گردد، معنا ببخشد تا اصل و منشأ این تغییر و تحول باشد.
در موج نگاه آشنایت بی‌شک
هر جلوه بُوَد چو رهنمایت بی‌شک
مثبت بنماید این حقیقت در ذهن
گرنیست بدان که شد فنایت بی‌شک
آنچه می‌تواند از نگاه امیدوارانه نویسنده نشأت بگیرد، تصویر تغییر یافته احساسی است که به وی توان باز آفرینی حقایق را می بخشد تا هر آنچه باید در مجموعه تغییر یافته واقعیت‌های شناختی بیان گردد، در تصویر خیال انگیز معرفت، با باوری عمیق همراه شود و این همان نگاه هنرمندانه نویسنده به نشانه‌های تغییر وتحولی است که دنیای نویسندگی را جذاب و اثر بخش می‌سازد.
ب) تحول
تحول، تبلور زیباترین اندیشه‌های ناب است که به نویسندگی روح و معنایی خاص می‌بخشد. تغییری که می‌تواند از صور آشنای ذهن، کلیت قابل تعریفی از حقایق را مصور سازد و به هر اصل قابل تغییر معنا ببخشد. چنین تحولی، پاسخگوی این سؤال است که نقش امید در آینده نویسندگی چیست؟ در راستای همین هدف، بسیاری از نشانه‌هایی که می توانند راهگشای وی در بیان واقعیت‌های ادراکی باشند، در تصویر روشنی از نیاز مصور خواهند شد و به نویسندگی جهت خواهند بخشید.
گر شد ره هر تحولی باورما
هر فکر نکو بُوَد ز آن یاورما
پس نقش بیافریند از قدرت خود
باشد ره دل چو می در این ساغرما
در این تحول است که باورهای قابل تغییر می‌توانند در یک مجموعه منظم به اصول شناختی جهت داده و یک تصویر واقعی از خیال و اندوخته‌های ذهن را مصور نمایند که در واقع، بیانگر حسی غریب و نگاهی آشنا به حقایق است و می‌تواند نشان‌دهنده اصول خاص ادراکی باشد و از هر نشانه نیاز، واسطه‌ای برای اثبات وقایع مختلف بسازد تا اصل و معنای واقعی این احساس در تصویر روشنی که ذهن نویسنده مصور می‌نماید، محقق گردد.
ج) وسعت اندیشه
ارتباطی که هدف با موضوع دارد، در واقع تصویر روشنی از واقعیت‌هایی است که می‌تواند به اصول نوشتاری جهت دهد. این حقیقت به اندیشه نویسنده وسعت می‌بخشد تا هر آنچه باید در مجموعه گسترده‌ای از باورهای شناختی بیان شود، با این نگاه هنرمندانه در قالب زیباترین تصویر مصور گردد. تجلی همین احساس، وسعت اندیشه را مقدمه‌ای برای تغییر می‌سازد تا پاسخگوی این مطلب باشد که نقش امید در آینده نویسندگی چیست و چگونه می‌توان به باورهای درون معنا بخشید و تصویر درستی از حقیقت را مصور نمود.
حکمت چون بُوَد ز غم تمناگر فکر
معنا دهد اینچنین به هر ساغر فکر
چون معنی هر نشانه‌ای شد می ناب
اندیشه بُوَد درین میان باور فکر
توجه به نیازها در واقع، اصل تغییر و تحولی است که اصول نوشتاری را به هدایت واژه‌ها و غلبه معانی خاص پیوند می‌زند. در این حالت، آنچه باید در قالب یک نوشته اثر بخش ارائه شود، تصویری از همان باوری خواهد بود که با نشانه‌های خاص به حضور زیباترین احساس بودن معنا می‌بخشد تا منشأ بسیاری از تحولات نوشتاری باشد و بتواند به‌صورت آرمانی از باورهای عمیق، به هر حس آشنا در مسیر نوشتن بپیوندد.
آنچه گفته شد، مجموعه‌ای از نکات قابل تفسیری است که می تواند بیشترین تأثیر را در باورهای شناختی و اصول معرفتی داشته باشد. آینده نویسندگی، تحت تاثیر این نشانه‌ها در قالب حسی غریب بیان می‌شود و می‌تواند با توجه به نوع نگاه نویسنده، بیشترین تأثیر را بر هر خوانندهای داشته باشد و این معنای واقعی همان احساسی است که بیانگر تصویر واقعی تحول و تغییر فکر در مسیر آرزوهاست و می‌تواند کلیتی از واقعیت‌های نوشتاری را به اثبات برساند.
(ملیحه هدایتی)
